Ons project is het resultaat van een samenwerking die in 1998 startte: een groep jongeren uit de wijk begon samen met Lekotek (www.lekotek.org.ar) een speelplein in de patio van de kerk, dat door de kleine deelnemers ‘Sábados Sin Fin’ (‘Zaterdagen Zonder Einde’) gedoopt werd. Onder toezicht van een tiental coördinatoren kwamen elke zaterdag 80 tot 100 kinderen zich twee uur lang uitleven.
2001 - 2004. Lekotek ondersteunde onze groep gedurende 3 jaar met opleidingen en donaties tot 2001, het jaar waarin we op eigen voeten
begonnen lopen. De vrijwilligers waren nu volledig verantwoordelijk voor de organisatie en de duurzaamheid van het project. De kleinsten, van 3 tot 6 jaar, speelden in een afgesloten ruimte, en de grootsten wisselden spel af met groepsgesprekken over hun problemen en conflicten.
2005. Vanaf 2005 veranderde de werkwijze van het project: onder de naam ‘Juegoteca sin Fin’ besloten we in kleinere groepen te werken om beter in te spelen op de noden van de kinderen. We wisselden het speelplein in voor ateliers: knutselatelier, fotografielabo, theater, kortfilms, enzovoort, en niet enkel op zaterdag maar ook in de week. Op de volksfeesten, zoals De Dag van het Kind of de Eindejaars-presentatie, nodigden we de hele wijk uit. Daar kwamen steeds meer dan 200 kinderen en volwassenen heen. In 2005 begonnen we ook samen te werken metstagiars. Studenten Communicatiewetenschappen van de Universiteit van Buenos Aires kozen ons project uit om voor de stages van het vak gemeenschapscommunicatie. Hun aanwezigheid maakte onze structuur duidelijker, onze activiteiten werden gekaderd in een strategische planning. Ook in 2006 ontvingen we stagiairs. Enkelen waren zo enthousiast dat ze daarna bleven bijdragen als vrijwilligers bij het project.
2006. Omdat we zo bleven groeien was het voor Juegoteca Sin Fin belangrijk een om een eigen plek te hebben. Tot nu toe werden onze activiteiten steeds in kerkelijke gebouwen georganiseerd.
Juegoteca Sin Fin heeft echter geen religieuze inslag en wil evenmin haar identiteit hiermee verbinden.
Dankzij de steun van een ‘peter’ van het project, konden we vanaf 2006 een appartement in de wijk huren. Daar hadden we niet alleen een plek om te spelen en ateliers te organiseren. We konden er het
speelgoed ook opslaan en een kleine bibliotheek beginnen. Ook het activiteitenaanbod groeide: van zangateliers, handwerk, speel-o-theek en culturele uitstapjes. Dankzij de schenking van een projector konden we nu ook met een volkscinema beginnen: een keer per maand, voor het hele gezin, in de kleuterschool van de wijk. De volksfeesten blijven een succes, met 300 deelnemers en een groot assortiment artiesten: cumbia (erg populaire Colombiaanse volksmuziek) tango, murga (fanfare), theater, clowns, marionetten en natuurlijk heel veel spel voor groot en klein.
2007. Naast de ‘klassieke’ activiteiten, organiseerden we vanaf 2007 meer vormingen. Zo kwam PH15 een fotoatelier geven voor jongeren uit de wijk. We beginnen ook met de maandelijkse vlooienmarkt. En leggen de eerste bouwstenen voor het netwerk met verschillende organisaties op tweemaandelijkse vergaderingen.
2008 – 2009. De twee opvolgende jaren bieden we onderdak aan een andere vzw, ‘El Rejunte’. Die komt ongeveer 60 kinderen bijscholen, in combinatie met voedselondersteuning in een ‘comedor’ of eethuis. Samen met hen beginnen we een nieuw lokaal, dat ons geleend wordt door de administratieve diensten van de wijk, in te richten als volksbibliotheek. De vrolijke paradefanfare ‘murga’ van Juegoteca groeit uit tot een referentie in de wijk, en gaat zelfs op tournee aan de andere kant van de stad. In deze jaren krijgen we voor het eerst een grote ‘padrino’: de dorpsschool in Vremde (www.dorpsschool.be). De kinderen van de basisschool in Vremde sparen tijdens Vasten geld bij elkaar zodat de Juegoteca haar rekeningen kan betalen.
2010. ‘El Rejunte’ vindt een eigen stek, wat ons appartement wat meer ademruimte geeft. We ontvangen de stagiairs van de opleiding ergotherapie van de Universiteit van Buenos Aires met open armen. In de Juegoteca zetten zij de eerste stappen in het professionele leven. Na veel poetswerk openen we de nieuwe bibliotheek, waar jong en oud terecht kan om te lezen en huiswerk te maken. Het lokaaltje werd aan de hand van een volksstemming “bibliotheek Mafalda” gedoopt, genoemd naar een bekend Argentijns stripfiguur. In 2010 stapt Juegoteca in grotere schoenen door nu ook formeel als vzw erkend te worden.
2011-2012. Opnieuw een belangrijke stap. De Spaanse ngo Ceiba keurde een project goed. Geen grote getallen, maar toch een opportuniteit voor ons team en de kinderen van de wijk om verder te groeien. Ook kregen we er een speelatelier voor de allerkleinste kinderen bij. Daarnaast kwam het kinderorkest van een naastliggende school spelen, werkten we samen met het nieuwe Speelgoedmuseum, en hadden we voor het eerst exclusieve ateliers voor volwassenen. We begonnen met verschillende organisaties uit de wijk samen te komen om in samenspraak bepaalde problemen aan te kaarten en onze diensten op elkaar af te stemmen. We konden onze activiteiten uitbreiden dankzij de stagaires van ergotherapie van de universiteit van Buenos Aires.
In 2013 kregen we structurele steun van de gemeente Boechout om onze kleuterwerking te verbeteren en de buurtsamenwerking te verstevigen. Dit werd een succes want in 2013 werd de organisatie Barrios en Red een feit: een koepelorganisatie van meer dan 20 lokale iniciatieven die samen activiteiten organiseren. Daarnaast kregen we stagaires uit andere vakgebieden: de faculteiten van economische wetenschap en grafisch ontwerp & architectuur namen de Juegoteca Sin Fin als casestudie om hun eerste praktijkervaringen op te strijken.
Ook het Wosh-koor kiest om gedurende 2 jaar een deel van hun inkomsten over te maken aan de Juegoteca Sin Fin.
